Θα κάνουμε το εμβόλιο

Εδώ και πάρα πολύ καιρό με βασανίζει το δίλημμα εάν πρέπει να κάνω στη μεγάλη μου κόρη, τη Στέλλα, το εμβόλιο MMR, για την ιλαρά, την παρωτίτιδα και την ερυθρά. Ο λόγος είναι απλός. Σε ανύποπτο χρόνο, στη Βρετανία, μία έρευνα έδειξε πως το εμβόλιο αυτό προκαλεί αυτισμό. Όπως φαντάζεστε επικράτησε πανικός και παρά τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης και σύσσωμης της επιστημονικής κοινότητας ότι δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας – λένε πως στην πραγματικότητα η μελέτη δεν είναι έγκυρη γιατί βασίστηκε σε πολύ μικρό δείγμα, μόλις 12 παιδιά.
Μία νέα μελέτη που εξέτασε περισσότερα από μισό εκατομμύριο παιδιά βρήκε πως αυτά που εμβολιάστηκαν δεν είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να διαγνωστούν με αυτισμό απ’ ότι αυτά που δεν είχαν εμβολιαστεί.
Μετά και τις συμβουλές του παιδιάτρου μας και φίλων γιατρών έχω πειστεί πως δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας. Παρ’ όλα αυτά, όπως ο καθένας που έχει εκτεθεί στην δημοσιότητα που ακολούθησε αυτήν την ιστορία στη Βρετανία, δεν μπορεί παρά να ανησυχεί ενδόμυχα και να φοβάται.
Έτσι, αφού ανέβαλα το εμβόλιο όσο περισσότερο μπορούσα, τελικά αποφάσισα να το κάνουμε αυτόν τον μήνα καθώς πλέον έχω αρχίσει να ανησυχώ για το τι μπορεί να συμβεί εάν η Στέλλα κολλήσει μία από αυτές τις ασθένειες. Συνοπτικά όλα τα επιχειρήματα της συζήτησης μπορείτε να τα βρείτε εδώ – πρόκειται για μία ιστοσελίδα μίας online εγκυκλοπαίδειας που μανατζάρει το BBC.

Πότε μπρος και πότε πίσω

Φαίνεται πως όλη η αγωνία και η προσπάθεια να κερδίσει βάρος το μωρό έχει αποδώσει. Την Πέμπτη ζύγιζε 2760 γραμμάρια και έχω σαφώς χαλαρώσει. Αποφεύγω να το ζυγίζω κάθε ημέρα γιατί απλά αγχώνομαι τρομερά όταν μία ημέρα πάρει λιγότερο βάρος. Συνεχίζω να του δίνω τις βιταμίνες και το σίδηρό του και θα το πάω για εξετάσεις αίματος κάποια στιγμή αυτή την εβδομάδα.

Αυτό που θα άλλαζα εάν μπορούσα είναι οι ώρες που πρέπει να το ταΐζω. Εξακολουθεί να τρώει κάθε τρεις ώρες εάν και τις τελευταίες ημέρες τρώει μεταξύ 90 και 130 γραμμάρια κάθε φορά. Περίμενα λοιπόν πως θα αραιώσουν έστω και λίγο τα ταΐσματα αλλά μου βγήκε φαγανό – ευτυχώς – οπότε οι ολονυκτίες απλώς συνεχίζονται.

Εν τω μεταξύ με το που έφυγε η μητέρα μου η μικρή άρχισε πάλι να κολλά τρελά με τον πατέρα της. Αν και με διευκολύνει σε κάποιο βαθμό έχει και τρομερά αρνητικά αποτελέσματα κυρίως στο θέμα του ύπνου. Η αδυναμία στον μπαμπά σημαίνει ότι δεν θέλει να πάει για ύπνο όσο αυτός είναι ξύπνιος, ξανάρχισε να κοιμάται δίπλα του στο σαλόνι και επιπλέον όταν ξυπνά το βράδυ έρχεται – και αυτή!- στο κρεβάτι μας!!!! Βέβαια όλα αυτά μπορεί να γίνονται γιατί εξακολουθεί να ζηλεύει και με την αναχώρηση της γιαγιάς της έφυγε και ο μόνος άνθρωπος που πλέον ασχολείται μαζί της 24/7…

Ύπνος για την κόρη, ξενύχτια για τη μαμά

Αρχίζω από τα καλά νέα: η μεγάλη μου κόρη αποφάσισε μόνη της ότι αρκετά ταλαιπωρηθήκαμε με τον ύπνο της. Πλέον όταν εξαντληθεί και την πάρεις αγκαλιά σου λέει νάνι και μπορείς να την κοιμίσεις οπουδήποτε θες, ακόμα και στο κρεβάτι της! Το κάνει εδώ και αρκετές ημέρες αλλά απορώ εάν θα συνεχίσει όταν φύγει η γιαγιά της την Πέμπτη – προς το παρόν κοιμούνται στο ίδιο δωμάτιο.

Εγώ από την άλλη έχω να κοιμηθώ μέρες και η κούραση έχει αρχίσει να έχει την επίδρασή της. Μας είπαν από το μαιευτήριο πως η μικρή μου κόρη πρέπει οπωσδήποτε να τρώει κάθε τρεις ώρες για ένα-δύο μήνες ώστε να βάλει το απαραίτητο βάρος. Έτσι πρέπει να ξυπνώ τρεις φορές κάθε βράδυ για να αλλάξω, να φτιάξω το γάλα της, να την ταΐσω, να τη ρέψω, να την βάλω πάλι για ύπνο και να είμαι σίγουρη πως όλα είναι έτοιμα για το επόμενο τάϊσμα – τα μπιμπερό είναι πλυμμένα, αποστειρωμένα κλπ.

Το αποτέλεσμα είναι πως απλά δεν κάνω τίποτα, μα τίποτα. Μάλλον όμως σε τρεις μέρες που θα φύγει η μαμά αυτό θα αλλάξει και θα καταλάβω για τα καλά τι σημαίνει να κάνει κάποια δύο παιδιά με τόσο μικρή διαφορά.

Πότε είναι η σωστή στιγμή για να κάνετε το δεύτερο;

Τα πιο πρόσφατα ευρήματα των επιστημονικών ερευνών για την ιδανική στιγμή να κάνετε το επόμενο παιδί. Απευθείας μετάφραση από την ιστοσελίδα babycenter.com

• Ο προγραμματισμός μίας εγκυμοσύνης πριν περάσουν 18 μήνες (σ.τ.μ. ακριβώς η περίπτωσή μου) από την προηγούμενη ή αφού περάσουν περισσότερα από πέντε χρόνια μπορεί αν αυξήσει τις πιθανότητες το δεύτερο μωρό σας να γεννηθεί πρόωρα, ελλιποβαρές ή μικρό για τις εβδομάδες της κύησης που έχετε διανύσει σύμφωνα με μία πρόσφατη μελέτη στην Journal of the American Medical Association. Οι ερευνητές πιθανολογούν πως όταν οι δύο εγκυμοσύνες απέχουν λίγους μόνο μήνες η μία από την άλλη, το πρόβλημα μπορεί να οφείλετε στο ότι το σώμα της μητέρας δεν έχει τον απαραίτητο χρόνο για να αναρρώσει από την πρώτη και να επανέλθουν τα επίπεδα των θρεπτικών ουσιών. Όταν η περίοδος ανάμεσα στις δύο εγκυμοσύνες είναι πολύ μεγάλη τότε το πρόβλημα μπορεί να έγκειται στο γεγονός ότι η γονιμότητα σταδιακά φθίνει.
• Σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε στην New England Journal of Medicine, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε για την υγεία του επόμενου μωρού σας είναι να περιμένετε για 18-23 μήνες από την γέννηση του τελευταίου σας παιδιού πριν αποφασίσετε να προχωρήσετε σε νέα σύλληψη. Οι γιατροί βρήκαν πως παιδιά που των οποίων η σύλληψη έγινε μέσα σε λιγότερους από έξι μήνες από τη γέννηση του προηγούμενου παιδιού έχουν 40 τοις εκατό περισσότερες πιθανότητες να γεννηθούν πρόωρα ή ελλιποβαρή. Τα παιδιά που γεννήθηκαν 10 χρόνια μετά το μεγαλύτερο αδελφάκι τους αντιμετωπίζουν τον διπλάσιο κίνδυνο να γεννηθούν πρόωρα.
• Μία παρόμοια μελέτη του πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο έδειξε πως το ιδεατό διάστημα ανάμεσα σε δύο εγκυμοσύνες είναι 24-35 μήνες. Τα παιδιά των οποίων η σύλληψη έγινε νωρίτερα παρουσιάζουν μεγαλύτερη πιθανότητα να γεννηθούν ελλιποβαρή σύμφωνα με τους ερευνητές.
• Σε ότι αφορά τις σχέσεις των γονέων με τα παιδιά τους, την αντιζηλία μεταξύ αδελφών και την δική τους αυτοεκτίμηση, η καλύτερη στιγμή να γεννηθεί το δεύτερό σας παιδί είναι όταν το πρώτο σας είναι μικρότερο του ενός έτους ή μεγαλύτερο των τεσσάρων. Αυτό τουλάχιστον πιστεύει η Τζίνι Κιντγουελ, καθηγήτρια οικογενειακών σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Τενεσσί. Τα παιδιά που είναι μικρότερα του ενός έτους δεν έχουν ακόμη αναπτύξει την αίσθηση του μοναδικού τους status και έτσι είναι λιγότερο πιθανό να αντιπαθήσουν το νέο αδερφάκι τους, λέει η καθηγήτρια. Από την άλλη, αυτά που έχουν ξεπεράσει το τέταρτο έτος, είχαν το χρόνο να απολαύσουν την προσοχή της μανούλας και του μπαμπάκα και τώρα έχουν τη δική τους ζωή!

Εναλλακτική θεραπεία για το πρησμένο στήθος

Μία σούπερ συμβουλή από τη γερμανίδα μαία μου. Εάν το στήθος σας πρηστεί κατά τις πρώτες ημέρες του θηλασμού, ή επειδή έχετε αποφασίσει να διακόψετε το θηλασμό/ να μη θηλάσετε, υπάρχει ένας πολύ απλός τρόπος να ανακουφιστείτε: κόψτε μερικά φύλλα από ένα απλό λάχανο, αφαιρέστε τη σκληρή καρδιά και τυλίξτε το στήθος σας με αυτά μέσα στο σουτιέν σας. Αφήστε τα αρκετές ώρες στη θέση τους μέχρι να βγάλουν τα υγρά τους. Το δοκίμασα και δούλεψε εξαιρετικά!

Το μωρό ήρθε σπίτι

Επιτέλους προχθές το μωρό μας ήρθε σπίτι, δέκα μέρες μετά από εμένα. Συνολικά το μωρό έμεινε 2 εβδομάδες στην εντατική και την παρακολούθηση του Ιασώ καθώς γεννήθηκε κατά τη διάρκεια της 33ης εβδομάδας της κύησης.

Είχα αγωνία εάν θα έτρωγε και θα έπαιρνε βάρος κανονικά αλλά εξακολουθεί να παίρνει 40 γραμμάρια την ημέρα, όπως ακριβώς και στο μαιευτήριο. Σήμερα είναι μόλις 2,25 κιλά!

Η αδερφή της, που αύριο κλείνει τους 19 μήνες, προς το παρόν φαίνεται να έχει πάρει καλά τη άφιξη της μπέμπας. Τρέχει γύρω γύρω φωνάζοντας «Νινί! Νινί!» και θέλει να τη βλέπει συνέχεια. Όχι πως δεν λείπουν οι εκνευρισμοί – ειδικά όταν η μεγάλη θέλει να κάνει κάποιος κάτι γι’ αυτήν και αυτός ο κάποιος δεν μπορεί γιατί έχει το Νινί στα χέρια του. Τότε αρχίζει να τσιρίζει.

Δεν είμαι σίγουρη εάν η μεγάλη έχει ακόμα συνειδητοποιήσει ότι το Νινί ήρθε για να μείνει. Προσπαθώ πάντως να της δίνω ακόμα περισσότερη σημασία απ’ ότι πριν.

Προς το παρόν αυτό είναι εφικτό γιατί μένει μαζί μας η μητέρα μου. Τα δύσκολα μάλλον θα αρχίσουν όταν η γιαγιά επιστρέψει στη ζωή της στη Θεσσαλονίκη.

Πώς έμαθε η κόρη μου να μετράει

Η 19-μηνή μου κόρη εδώ και δύο μήνες μπορεί και μετράει από το ένα μέχρι το εννέα με άνεση. Αναγνωρίζει τους αριθμούς παντού, μας τους απαγγέλει, μας τους τραγουδάει και στο ασανσέρ μετρά και αντίστροφα!

Μέχρι πρόσφατα νόμιζα πως συμβαίνει με όλα τα παιδάκια αλλά μια και πολλοί φαίνεται πως εκπλήσσονται είπα να μοιραστώ μαζί σας πως τα κατάφερε.

Πρώτα απ’ όλα ξεκινήσαμε όταν ήταν μάλλον μικρότερη του ενός έτους για παιχνίδι να της λέμε τα νούμερα ανεβαίνοντας στο διαμέρισμά μας – μένουμε στον πέμπτο όροφο. Το μωρό ενθουσιάστηκε τόσο πολύ που δεν περιοριστήκαμε μόνο στην άνοδο αλλά και αρχίσαμε να μετράμε αντίστροφα κατά την κάθοδο. Έγινε ένα από τα αγαπημένα της παιχνίδια. Ακόμα και σήμερα η κόρη μας λατρεύει το ασανσέρ.

Στη συνέχεια επισκεφτήκαμε κάτι φίλους και είδαμε πως είχαν στρωμένο το δωμάτιο της κόρης τους με τα πατάκια του Jumbo με τους αριθμούς. Τα πατάκια μάλλον τα έχετε δει όλοι - είναι φτιαγμένα από κάποιου είδους πλαστικοποιημένο φελιζόλ και τα νούμερα βγαίνουν. Ήταν τόσο όμορφα, χαρούμενα και πρακτικά που αποφάσισα να πάρω τα ίδια και για μας και τα έστρωσα στο καθιστικό μας.

Καθώς ήμουν έγκυος και ήταν χειμώνας, εγώ και η μικρή καταλήξαμε να περνάμε πολλές ώρες στο σπίτι. Άρχισε σε κάποια φάση να βγάζει τα νούμερα και να προσπαθούμε μαζί να τα βάζουμε πίσω. Τότε εγώ ασυναίσθητα άρχισα να της μαθαίνω και να της ζητώ να τα αναγνωρίσει. Ήταν τόσο μεγάλη η χαρά της όταν τα κατάφερνε και της έκανα τόσο τρελά πανηγύρια που σιγά σιγά άρχισε απλά να μετρά!

Βοήθησε επίσης και το φιδάκι που εικονίζεται παραπάνω, ένα παζλ που μας το έκαναν δώρο οι φίλοι με τα πατάκια. Το κάθε του κομμάτι είναι αριθμημένο. Τέλος, για να τα κάνει πραγματικά κτήμα του το παιδί παίξαμε άπειρες ώρες με τις Έξυπνες Κάρτες Γνώσεων της Κατερίνας Γιαννίκου. Με αυτές η κόρη μας μαθαίνει πραγματικά να μετρά. Κόστισαν μόνο 4.5 ευρώ και την έχουν απασχολήσει για δύο μήνες τώρα. Στην κυριολεξία τις λατρεύει, όπως και αυτές της ίδιας σειράς με τα χρώματα - αν και τα χρώματα δεν φαίνεται να την εξιτάρουν αρκετά ώστε να μας τα πει ακόμα.

Ιασώ

Το ξέραμε πως το Ιασώ θα ήταν ακριβό καθώς μόλις πριν 18-19 μήνες γέννησα εκεί και το πρώτο μας παιδί. Αυτό που δεν είχαμε καταλάβει είναι πως σε αυτό το διάστημα τα νοσήλιά του έχουν αυξηθεί κατά τουλάχιστον τριάντα τοις εκατό! Ναι, σοβαρολογώ. Για το ίδιο δωμάτιο, στον ίδιο όροφο και λιγότερες υπηρεσίες – το μωρό μας αυτή τη φορά ήταν στη θερμοκοιτίδα και όχι στο θάλαμο μαζί μου άρα δεν έλαβε καμία φροντίδα που να συμπεριλαμβάνεται στον λογαριασμό που εξοφλήσαμε- και μικρότερο διάστημα νοσηλείας για μένα – 4 αντί για 5 ημέρες που νοσηλεύτηκα την πρώτη φορά- πληρώσαμε 30 τοις εκατό παραπάνω!!!!!!!!

Τα ίδια μου διηγήθηκε και ένας μπαμπάς στο καφενείο. Η γυναίκα του είχε γεννήσει 20 μήνες νωρίτερα στο ίδιο μαιευτήριο και έτσι όπως και εμείς δεν ρώτησαν τιμή, περίμεναν τα ίδια συν κάποια αύξηση που να αντικατοπτρίζει τον πληθωρισμό και απλά έπαθαν σοκ. Για να πληρώσει μου είπε πως άδειασε λογαριασμούς, κάρτες κλπ και ήταν ταπί.

Το αποτέλεσμα αυτή της νοοτροπίας είναι πως οι γονείς στο εν λόγω μαιευτήριο έχουν μονίμως την εντύπωση πως τα παιδιά τους - ακόμα και όταν πάσχουν από κάτι σοβαρό- δεν έχουν τίποτα αλλά τις ασθένειες τις εφευρίσκουν οι υπάλληλοι και οι γιατροί για να πληρώσουμε εμείς περισσότερα. Εγώ προσωπικά δεν συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Πιστεύω πως κανείς δεν θα έκανε κάτι τέτοιο σε ένα βρέφος. Επίσης τις περισσότερες φορές είναι προφανές εάν κάποιο παιδάκι έχει πρόβλημα ή όχι. Ένας άρρωστος άνθρωπος φαίνεται άρρωστος, πώς να το κάνουμε, πόσο μάλλον εάν είναι τόσο μικρούλης που δεν έχει μάθει και να το κρύβει.

Όμως οι γονείς τα έχουν παίξει τόσο οικονομικά που φτάσαμε στο σημείο ένας πατέρας που κρατούσε ένα κατακίτρινο παιδάκι - είχε ίκτερο κοντά στο 13 - να μου λέει σήμερα πως πιστεύει πως το κρατάνε το μωρό του για τα λεφτά.

Από ότι κατάλαβα το αποτέλεσμα είναι πως όλο και περισσότεροι γονείς επιλέγουν τα τελευταία χρόνια να γεννήσουν σε δημόσια μαιευτήρια στην Αττική και πραγματικά εύχομαι να είχα κάνει και εγώ το ίδιο. Τα χρήματα που ξόδεψα για να γεννήσω τις δυο μου κόρες θα μπορούσαν ενδεχομένως να τις εξασφαλίσουν οικονομικά για μία ζωή εάν τα είχα επενδύσει σωστά και σίγουρα θα μπορούσαν να καλύψουν τα περισσότερα από τα έξοδα για τις μελλοντικές σπουδές τους.

Πρόωρος Τοκετός

Τελικά η δεύτερή μου κόρη αποφάσισε πως η σωστή ώρα να έρθει στον κόσμο ήταν ένα μήνα πριν την προγραμματισμένη καισαρική και έξι εβδομάδες πριν συμπληρώσουμε τις σαράντα της κύησης. Από ότι κατάλαβα ήθελε να δει την Αθήνα χιονισμένη γιατί να νερά μου έσπασαν κοντά στα μεσάνυχτα την 17η του Φλεβάρη.

Ήδη είχαμε αφήσει το αυτοκίνητό μου στα πεθερικά μου γιατί δεν μπορούσε να ανέβει τις ανηφόρες στα σύνορα Νέου Ψυχικού και Αμπελοκήπων (!) και ευτυχώς είχαμε πάρει το τζιπ του άντρα μου - να που χρησίμευσε και μία φορά σε κάτι το τέρας που καίει αρκετά για να θρέψει ένα αφρικανικό χωριό - που τους τελευταίους μήνες μαζεύει σκόνη στο γκαράζ του πεθερού για ευνόητους λόγους.

Δεν χρειάζεται να πω πως φοβήθηκα τρομερά όταν έσπασαν τα νερά μου στην τουαλέτα και είδα πως ήταν αναμεμειγμένα με αίμα. Στο μυαλό μου έβαλα τα χειρότερα και με πνίξανε οι ενοχές για όλα τα στραβά που έκανα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου. Με έπνιξε επίσης ο θυμός για τον άνδρα μου γιατί με άφηνε να σηκώσω το παιδί και οι ενοχές γιατί δεν μπόρεσα να αφιερώσω λίγο ακόμα χρόνο στην πρώτη μου κόρη που μόλις συμπλήρωσε τον πρώτο της ενάμισι χρόνο και δεν καταλαβαίνει ακόμα τι σημαίνει να έχει κανείς ένα μικρότερο αδελφάκι.

Ευτυχώς μόλις μου δείξανε το μωρό μου κατάλαβα πως ήταν καλά, ένα υγιέστατο μωρό. Στο Apgar της μου είπαν πως πήρε 9, 10 ενώ πραγματικά όταν ανοίγει τα μάτια της φαίνεται να καταλαβαίνει τόσα πολλά που απορώ πως θα έμενε αυτό το μωρό ακόμη 6 εβδομάδες στην κοιλιά μου. Αφήστε που έχει και πολλά, μα πάρα πολλά μαλλιά.

Όμως γεννήθηκε μικρούλα – μόλις 1965 γραμμάρια και έτσι παραμένει στο μαιευτήριο μέχρι να πάρει κιλά και να μάθει να τρώει μόνη της .