3.2.12

Φύλο: ουδέτερο;


Όπως οι περισσότερες μητέρες μικρών κοριτσιών συχνά προβληματίζομαι με τα στερεότυπα που επιβάλλουν στις κόρες μου τόσο ο κοινωνικός μας κύκλος όσο και η τηλεόραση. Όπως όλα τα κοριτσάκια νηπιακής ηλικίας που γνωρίζω περνούν μία φάση που ασχολούνται ασταμάτητα με τις πριγκίπισσες και τους γάμους. Φυσικά και αποδίδω την ευθύνη στη Ντίσνεϊ και τη Ματέλ. Ποιά είμαι εγώ να τα βάλω με τον κυκεώνα ταινιών και προϊόντων που απευθύνουν στα κοριτσάκια;

Έτσι αν και σοκαρίστηκα με την ιστορία δύο γονιών στις ΗΠΑ που μεγάλωσαν για πέντε χρόνια το παιδί τους χωρίς να αποκαλύψουν σε κανέναν έξω από το στενό τους κύκλο του φύλο του, ενθαρρύνοντάς το να φοράει τόσο αγορίστικα όσο και κοριτσίστικα ρούχα, χωρίς φυσικά τηλεόραση στο σπίτι, (η απίστευτη αυτή υπόθεση αναλυτικά εδώ) παρ' όλα αυτά κάπου βαθιά μέσα μου τους κατανοώ μέχρι κάποιο σημείο.

Λατρεύω τα κοριτσάκια μου και δεν θα ήθελα ποτέ να τους αρνηθώ το δικαίωμα στη θηλυκότητα αλλά προβληματίζομαι για την πλύση εγκεφάλου στην οποία υπόκεινται.

Ακόμη και η πάντα δυναμική Μπάρμπι, στο σχολείο για πριγκίπισσες, ενώ υποτίθεται πως το μήνυμα είναι πως όλα τα κορίτσια μπορούν και είναι πριγκίπισσες στο τέλος αποκαλύπτεται πως δεν είναι ένα απλό κορίτσι αλλά μία αληθινή πριγκίπισσα। ΤοΌλες δε οι ιστορίες του Ντίσνεϊ τελειώνουν με έναν γάμο। Άντε μετά εγώ να πείσω τις μικρές για τη σημασία όλων των υπολοίπων, σπουδών, φίλων, σπορ κοκ

Δεν υπάρχουν σχόλια: